Αναπνοή και Αφύπνιση

Η αναπνοή είναι ζωή. Είναι η βασική ουσία και το πρωταρχικό εργαλείο της ύπαρξής μας στη Γη. Είναι το δώρο με το οποίο όλοι ανεξαρτήτως ερχόμαστε στον κόσμο, χωρίς διακρίσεις, χωρίς προϋποθέσεις. Η Πνοή συνδέεται με τη διαδικασία κατά την οποία το Πνεύμα εισέρχεται στο σώμα και του δίνει ζωή. Η ανα-πνοή διατηρεί αυτή τη σύνδεση του πνεύματος με τη ζωή και επαναλαμβάνει την ενθύμιση αυτής της ιερής διαδικασίας. Από τα αρχαία χρόνια, σαμάνοι, γόγκι και μύστες ασκούν διάφορες τεχνικές αναπνοής για να συνδεθούν με το θεϊκό στοιχείο. Μέσα στα χρόνια έχουν καταγραφεί πολλαπλές μαρτυρίες και κείμενα από προσωπικές εμπειρίες ανθρωπων, οι οποίοι εφαρμόζοντας αυτές τις τεχνικές οδηγήθηκαν σε υπερβατικές καταστάσεις ύπαρξης.

Πώς αναπνέουμε

Φανταστείτε πως μέσα μας καίει μια φωτιά που παράγει όλη την ενέργεια που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε. Εάν έχουμε υπερβολικό οξυγόνο, η φωτιά μας καεί εκτός ελέγχου, ενώ με πολύ λίγο οξυγόνο η φωτιά μας δεν τροφοδοτείται. Το κλειδί είναι στην ισορροπία.

Όταν εισπνέουμε, βάζουμε στον οργανισμό οξυγόνο το οποίο συνδυάζεται με τη γλυκόζη στα μιτοχόνδρια των κυττάρων μας για την παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα, νερού και ενέργειας μετη μορφή ΑΤΡ*.

Ο2 + Γλυκόζη = CO2 + Η2Ο + ΑΤΡ* (ενέργεια)

Γινόμαστε οι καταλύτες της απροσδιόριστης ζωτικής ενέργειας που υπάρχει διάχυτη στην ατμόσφαιρα, μετουσιώνοντάς την σε δυναμική ‘καύσιμη ύλη’. Η έμφαση στη λήψη περισσότερου οξυγόνου ενεργοποιεί το σώμα, ενώ η επέκταση της εκπνοής το χαλαρώνει. Η εισπνοή διεγείρει το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο παράγει αδρεναλίνη και είναι αυτό που σε έντονες συναισθηματικές καταστάσεις διεγείρει το πρωταρχικό ένστικτο της ‘μάχης ή φυγής’. Η εκπνοή διεγείρει το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο παράγει ακετυλοχολίνη και σχετίζεται με τις δραστηριότητες της χαλάρωσης και της πέψης. Αλλάζοντας τον τρόπο που αναπνέουμε, μπορούμε να τροφοδοτήσουμε το παρασυμπαθητικό ή συμπαθητικό νευρικό σύστημα, ανάλογα με το αποτέλεσμα που επιθυμούμε.

*Τριφωσφορική αδενοσίνη (ATP): τα μόρια ATP ενεργούν ως βραχυπρόθεσμες "βιολογικές μπαταρίες" οι οποίες διατηρούν την ενέργεια μέχρι αυτή να απαιτηθεί σε διάφορες βιολογικές διεργασίες, γι’ αυτό και θεωρούνται από τους βιολόγους ως το ενεργειακό νόμισμα της ζωής.

Η σημασία της συνειδητής αναπνοής

Η αναπνοή είναι η μόνη φυσιολογική λειτουργία που είναι τόσο ακούσια όσο και εκούσια. Έχουμε τη δυνατότητα να αλλάζουμε συνειδητά τον ρυθμό της κατά βούληση! Επειδή η αναπνοή συνδέεται με τον καρδιακό ρυθμό, μεταβάλλοντας τον ρυθμό της αναπνοής μας μπορούμε να αλλάξουμε τον ρυθμό της καρδιάς μας και κατά συνέπεια την κατάσταση της ύπαρξής μας! Όταν δεν αναπνέουμε συνειδητά, η αναπνοή μας ελέγχεται από το πιο πρωτόγονο μέρος του εγκεφάλου μας που αφορά στην επιβίωση. Αυτό είναι το βασίλειο του ασυνείδητου νου μας όπου κατοικούν συναισθήματα, σκέψεις και πεποιθήσεις, τα οποία ανεξάρτητα από το αν έχουμε επίγνωση της ύπαρξής τους, επηρεάζουν τη ζωή μας και τον ρυθμό της αναπνοής μας. Αυτό σημαίνει ότι αφήνοντας τον έλεγχο, αφήνουμε την καθημερινότητα και τα εξωτερικά ερεθίσματα να επηρεάζουν την αναπνοή μας, κάνοντάς την ρηχή, ασταθή και ακανόνιστη. Αντίστροφα, αναπνέοντας συνειδητά μπορούμε να ασκούμε επιρροή από μέσα προς τα έξω, απελευθερώνοντας το άγχος της καθημερινότητας, την απογοήτευση, τα αρνητικά συναισθήματα, ακόμη και τις πληγές του παρελθόντος. Μέσα από τη συνειδητή αναπνοή έχουμε τη δυνατότητα να οδηγηθούμε σε μια διαλογιστική ή υπνωτική κατάσταση, ακόμα και σε έκσταση. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη συνειδητή αναπνοή για να ενεργοποιήσουμε το δικό μας φαρμακείο για αυτοθεραπεία, να γεμίσουμε με ενέργεια όταν ξυπνάμε το πρωί ή απλά να ζεσταινόμαστε όταν νιώθουμε κρύο.

Ρυθμική αναπνοή

Αν παρατηρήσουμε τη φύση θα δούμε πως όλα κινούνται με έναν ρυθμό. Είτε πρόκειται για το φούσκωμα και το ξεφούσκωμα των κυμάτων, είτε την άμπωτη και την παλλιροια των θαλασσών, το άνοιγμα και το κλείσιμο των λουλουδιών, όλα αυτά συμβαίνουν φυσικά, με ρυθμό και συνεχόμενη ροή. Όταν διατηρούμε έναν σταθερό ρυθμό στην αναπνοή μας, προκαλούμε στο σώμα μας μία εσωτερική συνοχή, μία εναρμόνιση των λειτουργιών του, καθώς σταθεροποιείται ο παλμός της καρδιάς άρα και η διοχέτευση και αναπλήρωση οξυγόνου στα κύτταρα και στους ιστούς. Καθώς επανέρχεται το σώμα μας στη φυσική του ροή, νιώθουμε εσωτερική ισορροπία και μια βαθύτερη σύνδεση με το περιβάλλον μας. Όπως είδαμε, όταν εισπνέουμε διεγείρουμε το συμπαθητικό νευρικό σύστημα και ο καρδιακός μας ρυθμός ανεβαίνει. Όταν εκπνέουμε, διεγείρουμε το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα και ο καρδιακός μας ρυθμός μειώνεται. Επομένως, μέσω της ρυθμικής αναπνοής, δημιουργούμε συνοχή στον καρδιακό παλμό, κάνοντας έτσι πιο αποτελεσματική χρήση της ενέργειας που κινείται μέσα μας.

ΡΗ - το περιβάλλον που επιτρέπει την ανάπτυξη της ζωής

Το pH του αίματός μας καθορίζει το περιβάλλον μέσα στο οποίο η ζωή αναπτύσσεται. Η κλίμακα pH κυμαίνεται από 0 έως 14 μονάδες, όπου από 0 μέχρι 7 το περιβάλλον θωρείται όξινο (περισσότερα οξέα λιγότερο οξυγόνο) και από 7 μέχρι 14, αλκαλικό. Για να μπορούν να λειτουργήσουν οι απαραίτητες χημικές διεργασίες διατήρησης της ζωής, το αίμα μας πρέπει να είναι ελαφρώς αλκαλικό, με μέση ιδανική τιμή pH 7,4. Το σώμα μας ως εκ τούτου προσπαθεί όσο μπορεί να διατηρήσει αυτή την ακριβή τιμή. Ωστόσο, το σώμα μπορεί να επιβιώσει μέσα σε ένα εύρος pH από 6,8 μέχρι 7,9. Μέσα από τη συνειδητή και ελεγχόμενη αναπνοή -άρα και οξυγόνωση- αποκτούμε πρόσβαση σε αυτό το εύρος μέσα στο οποίο μπορούμε να κινηθούμε και να αξιοποιήσουμε τις διαφορετικές ιδιότητες που αναπτύσσονται μέσα μας για να αλλάξουμε τη σωματική, συναισθηματική και νοητική μας κατάσταση.

Βλαστοκύτταρα

Τα βλαστοκύτταρα είναι τα κύτταρα-πρωτότυπα, που εμπεριέχουν την πρωταρχκή πληροφορία για τη δημιουργία της ζωής. Στο εμβρυακό στάδιο μέσα στη μήτρα, τροφοδοτούμαστε από έναν τεράστιο αριθμό βλαστοκυττάρων, τα οποία σταδιακά διαφοροποιούνται και εξελίσσονται στα εξειδικευμένα κύτταρα που δημιουργούν τα διαφορετικά όργανα και συστήματα του σώματός μας. Τα τελευταία χρόνια, τα βλαστοκύτταρα βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της ιατρικής επιστήμης, η οποία διερευνά τη δυνατότητα εκμετάλλευσης τους για την αναζωογόνηση νέων ιστών, αντικατάσταση κατεστραμμένων κυττάρων, ακόμη και τη δημιουργία ολοκαίνουργιων οργάνων. Τα βλαστοκύτταρα είναι ενεργά μόνο σε υποξικά περιβάλλοντα, σε περιβάλλοντα δηλαδή με χαμηλά επίπεδα οξυγόνου. Η μήτρα είναι ένα ιδιαίτερα υποξικό περιβάλλον, με επίπεδα οξυγόνου μόλις 10% των κανονικών επιπέδων οξυγόνου στην ατμόσφαιρα. Από τη γέννησή μας και μετά, καθώς εκτιθόμαστε στα υψηλότερα επίπεδα οξυγόνου της ατμόσφαιρας, αυξάνεται και η περιεκτικότητα οξυγόνου στο αίμα μας (SpO2) στο 97-99%. Ως εκ τούτου και καθώς τα βλαστοκύτταρα ενεργοποιούνται κάτω του 85% οξυγόνωσης, αρχίζουν να περιορίζονται στις πιο υποξικές περιοχές στο σώμα μας. Μπορούμε ωστόσο μειώνοντας κατά βούληση το επίπεδο οξυγόνου και προκαλώντας ελεγχόμενη υποξία στο σώμα μας, να επανενεργοποιήσουμε τα βλαστοκύτταρά μας, ώστε να εκμεταλλευτούμε την πυρηνική γνώση που εμπεριέχουν είτε για σωματική αναζωογόνηση και θεραπεία, είτε και για πνευματική διαύγεια και μετατόπιση του εστιακού κέντρου της αντίληψής μας. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την τεχνική του κρατήματος της αναπνοής.

Κράτημα αναπνοής

Η ζωή είναι μια σειρά εισπνοών και εκπνοών. Όταν κάνουμε παύση στην αναπνοή μας, κάνουμε παύση στην ίδια τη ζωή. Ο νους σταματάει να φλυαρεί και οι καταγεγραμμένες σκέψεις αναταξινομούνται. Μπαίνουμε στην πιο βαθιά διαλογιστική κατάσταση. Γι αυτό και αυτή η πρακτική είναι πρωταρχικής σημασίας για την τάντρα και τον σαμανισμό και άλλα αρχαία και σύγχρονα πνευματικά συστήματα. Μια από τις τεχνικές αναπνοής της Ινδικής πραναγιάμα είναι και η Nisshesha Rechaka Pranayama, κατά την οποία κρατώντας την αναπνοή μας για ένα μικρό χρονικό διάστημα πέρα από το όριο στο οποίο νιώθουμε άνετα, δημιουργούμε μια φυσιολογική κατάσταση γνωστή ως διαλείπουσα υποξία που συνεπάγεται σύντομες περιόδους χαμηλότερων από τα κανονικά επίπεδα οξυγόνου στο αίμα. Σύμφωνα με τον μύθο, η συστηματική εξάσκηση σε αυτή την τεχνική παράγει την Αμρίτα, το νέκταρ των Θεών, που οδηγεί (όπως υποστηρίζει ο μύθος) στην αιώνια νεότητα και την αθανασία. Η επιστήμη έχει πια αποδείξει πως όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση διαλείπουσας υποξίας τα εγκεφαλικά μας κύματα πέφτουν σε χαμηλή συχνότητα Άλφα και συντονίζονται με τον υποσυνείδητο νου μας. Όταν βρισκόμαστε σ’ αυτή την κατάσταση, η δύναμη της πρόθεσής μας και η ικανότητά μας να μπούμε σε βαθύ διαλογισμό αυξάνονται θεαματικά. Αυτό που συμβαίνει όταν κρατάμε την αναπνοή μας για ορισμένο χρονικό διάστημα είναι ότι, στην προσπάθειά του να προσαρμοστεί σε ένα περιβάλλον χαμηλού οξυγόνου, το σώμα μπάινει σε κατάσταση “θετικού στρες”, που οδηγεί στην παραγωγή περισσότερων ερυθρών αιμοσφαιρίων και νέων αιμοφόρων αγγείων, ενώ παράλληλα αφυπνίζονται ακόμη και αδρανή μέρη του εγκεφάλου. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα είναι η ενδυνάμωση και ενίσχυση του σώματος. Αυτό που είναι σημαντικό είναι η διάρκεια του κρατήματος της αναπνοής. Πολύ ψηλά επίπεδα υποξίας για παρατεταμένο διάστημα ενδέχεται να προκαλέσουν περισσότερο κακό απ’ ότι καλό, ενώ πολύ χαμηλά επίπεδα υποξίας δεν θα φέρουν κανένα αποτέλεσμα. Η ισορροπία είναι το κλειδί!

Με τον συνδυασμό αυτών των διεργασιών, δημιουργούμε στο σώμα το περιβάλλον μέσα στο οποίο η ζωτική μας ενέργεια ρέει αβίαστα και ο νους μας γίνεται πιο διαυγής. Ξυπνώντας κομμάτια του εαυτού που μέχρι σήμερα παρέμεναν αδρανή, αποκτάμε καλύτερη αίσθηση του ό,τι μας συναποτελεί και του ποιοι αληθινά είμαστε, καθώς και καλύτερη και ουσιαστικότερη επαφή με το περιβάλλον και τους γύρω μας. Έτσι γινόμαστε αυτό που λέμε πιο συνειδητοί στο εδώ και στο τώρα μας και ταυτόχρονα οι παρατηρητές του ίδιου του βιώματός μας.

Μαθήματα Breathing Awakening

————

Δύο διαφορετικά είδη μαθημάτων:

—————-